عفونت با ویروس سایتومگال در بیماران کاندید پیوند کلیه در بیمارستان الزهرا(س) اصفهان

مقدمه :بیماران تحت پیوند کلیه به علت دریافت انواع داروهای تضعیف کننده ایمنی مستعد انواع عفونتهای فرصت طلب از جمله ویروس سایتو مگال هستند. فعالیت مجدد ویروس در این بیماران، که در افراد سرمی مثبت از نظر IgG ضد ویروس سایتومگال رخ می دهد سبب بروز بیماری شدید همراه مرگ و میر و رد پیوندمی شود . هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی IgG و IgM ضد ویروس سایتومگال قبل از انجام پیوند و تحت نظر قرار دادن طولانی مدت بیماران در جهت تعیین میزان بروز بیماری فعال ویروس سایتومگال است.  مواد و روش مطالعه:در این مطالعه که به روش توصیفی تحلیلی طراحی شده است کلیه 70 بیمار کاندید پیوند کلیه در بیمارستان الزهرای اصفهان. طی سالهای1384-1381 مورد بررسی قرار گرفتند و پس از خونگیری و تکمیل پرسشنامه روی سرم بیماران تست الیزا جهت بررسی آنتی بادی IgG  و IgM  ضد ویروس سایتومگال انجام گردید و شیوع سرمی این آنتی بادیها محاسبه گردید و شیوع آن بر حسب جنس و سن مشخص شد و سپس   بیماران به مدت  شش ماه  جهت بررسی بروز عفونت فعال ویروس سایتومگال بعد از پیوند تحت نظر قرار گرفتند . یافته ها :از مجموع 70 بیمار مورد مطالعه 64 نفر (4/91%) آنتی بادی  IgG ضد ویروس سایتومگال مثبت داشتند که 38 نفر مرد (4/59%) و 26 نفر زن (6/40%)بودند .دو نفر هم دارای آنتی بادی  IgMبر ضد ویروس سایتومگال بودند که هر 2 نفر زن بودند (100%) . بین شیوع سرمی آنتی بادی IgG بر ضد ویروس سایتومگال با سن ارتباط معنی دار موجود بود (05/0>P) ولی با جنس ارتباطی  به دست نیامد. بین شیوع سرمی آنتی بادی IgM بر ضد ویروس سایتومگال با سن و جنس ارتباط معنی داری موجود نبود .در پیگیری 6 ماهه بیماران بعد از پیوند  تعداد 2 نفر (8/2%)  دچار بیماری فعال با ویروس سایتومگال شدند که یک نفر پیوند را رد کرد . بحث ونتیجه گیری  :با توجه به شیوع سرمی آنتی بادی IgG بر ضد ویروس سایتومگال در جمعیت مورد مطالعه و با توجه به ریسک عفونت مجدد در این بیماران که سبب عوارض شدید و حتی رد پیوند در این بیماران است توصیه می شود  بررسی سرولوژی ویروس سایتومگال قبل از پیوند و همچنین بررسی آنتی ژنمی65) ) PP و PCR به عنوان تست غربالگری هفتگی در این بیماران جهت جلوگیری از عفونت شدید و کشنده انجام گردد.